Charakterystyczną cechą rzeźby gminy Sławoborze jest duża zmienność i różnorodność form geomorfologicznych. Część gminy leżąca w Wysoczyźnie Łobezkiej charakteryzuje się rzeźbą falistą typową dla wysoczyzny moreny dennej, którą urozmaicają pojedyncze wzgórza moreny czołowej. Teren jest generalnie pochylony ku północy, wznosi się od 60 m n.p.m. w rejonie wsi Międzyrzecze-Powalice, 100 m n.p.m. w rejonie wsi Sobiemirowo i Ciechnowo, do 127 m n.p.m. w rejonie wsi Jastrzębniki i Biały Zdrój. W tej części wysoczyzny mają źródła niewielkie rzeczki: Kłodawa i Wilcza - dopływy Pokrzywnicy, również formuje się sama Pokrzywnica, oraz dopływ Mołstowa. Teren ten porośnięty jest lasami bukowo-sosnowymi i dębowymi. W sąsiedztwie (na terenie gminy Świdwin) znajdują się jeziora Bystrzno Małe i Bystrzno Wielkie otoczone rozległym bagnem (około 50 ha).
Część gminy leżąca na terenie Równiny Białogardzkiej jest niższa, wzniesiona 40 - 60 m n.p.m. o rzeźbie spokojnej, płaskiej i lekko falistej. Szczególnie ciekawa jest tu wysoczyzna moreny dennej w północno-wschodniej części - rejon Rokosowa. Powierzchnię terenu przecina rzeka Pokrzywnica płynąca w charakterystycznej płaskodennej dolinie z południowego zachodu na północny wschód, oraz zespół cieków, dopływów i rowów melioracyjnych związanych z rzeką Czernicą - dopływem Mołstowej płynących w odwrotnym kierunku. Powierzchnie wszystkich terenów wzbogacają liczne obniżenia wytopiskowe i "oczka" wodne.
Na terenie gminy występują niewielkie, naturalne jeziora, jak:
-jezioro "Leśne" o powierzchni 4 ha położone w obrębie ALP Gościno niedaleko miejscowości Lepino,
-jezioro "Rybitwy" o powierzchni 2,5 ha położone w obrębie ALP Świdwin,
-jezioro położone w obrębie wsi Zagrody o powierzchni 2,24 ha będące własnością Lecha Turowskiego,
-jeziora Bystrzno Małe - położone koło wsi Biały Zdrój,
-duże nadzieje gmina wiąże z zalewem wodnym, położonym niedaleko Sidłowa, który ma powierzchnię 23,46 ha (lustra wody - 16 ha), a powstał po zalaniu nie użytkowanych rolniczo łąk. Tereny obok zalewu można zagospodarować pod kątem wypoczynku świątecznego zarówno mieszkańców gminy jak i gości z zewnątrz, głównie wędkarzy.
Atrakcyjność terenu gminy podwyższa usytuowanie wielu dłuższych i krótszych rzek takich jak: Pokrzywnica, Czernica, Mołstowa, Mołstówka, Kłodawa, Kanał Słowieński i inne.
Mając na uwadze wypoczynek oraz potrzebę pokazania ciekawych i atrakcyjnych miejsc gminy swoim mieszkańcom oraz gościom, Urząd Gminy w Sławoborzu stworzy takie możliwości poprzez wyznaczenie i oznakowanie trasy rowerowej (również może być piesza), którą będzie można przemierzać już 30 czerwca 2002 roku. Już dziś zapraszamy wszystkich chętnych turystów.
Istniejąca w gminie baza turystyczna jest jeszcze skromna. Na dzisiaj zaliczyć do niej należy pokoje noclegowe w DPS Krzecko, oraz gospodarstwa agroturystyczne w Sławoborzu, Międzyrzecku (leśniczówka), Zagrodach i Jastrzębnikach. Ta forma może być z powodzeniem rozwijana z uwagi na dość dużš atrakcyjnść krajoznawczo - turystyczną obszarów naszej gminy, znaczną lesistość, dużą ilość obiektów historycznych oraz w najbliższej okolicy (na terenie gminy Karlino) Sanktuarium Matki Boskiej na wzgórzu w Domacynie.
Gmina proponuje zarówno miejscowym jak i zewnętrznym inwestorom oraz wyznacza tereny na których preferowane będzie zagospodarowanie związane z rekreacją i turystyką (w tym wznoszenie obiektów) - możliwość lokalizowania różnych form zabudowy turystycznej i rekreacyjnej np. ośrodków turystycznych, domów wypoczynku rodzinnego, pól namiotowych lub innych form zabudowy turystycznej. Tereny te zlokalizowane są:
-okolice wsi Biały Zdrój - zespól leśno - jeziorny z terenami przybrzeżnymi,
-okolice wsi Rokosowo pomiędzy drogą powiatową nr 164 a rzeką Pokrzywnicą,
-okolice wsi Sławoborze na południe od drogi powiatowej nr 156 nad rzeką Pokrzywnicą,
-okolice wsi Sobiemirowo.
Powyższy wykaz nie wyklucza możliwości lokalizowania zabudowy usług turystycznych i domów letniskowych na innych terenach pod warunkiem spełnienia przepisów szczególnych.
Wielkim bogactwem są lasy, które zajmują 60 % powierzchni gminy. Wśród drzew zdecydowanie przeważają lasy iglaste: sosny i świerki, z liściastych: buk, dąb i klon. Są w nich wspaniałe warunki do uprawiania myślistwa. Liczne są tu jelenie europejskie, dziki, sarny i lisy. Trafiają się daniele, łosie i jenoty. Każdy chętny myśliwy może wybrać sobie jedno z czterech kół łowieckich funkcjonujących na terenie naszej gminy. W obwodach Nadleśnictwa Świdwin działają dwa koła łowieckie: "Sokół" Białogard i "Słonko" Świdwin, a w obwodach Nadleśnictwa Gościno: "Rybitwa" i "Foka" Kołobrzeg.
Ścieżka rowerowa
Ścieżkę długości około 26 km możemy przebyć jednorazowo w czasie 7-8 godzin lub podzielić ją na dwa etapy. Trasę rozpoczynamy ze stadionu sportowego w Sławoborzu w kierunku miejscowości Krzecko romantyczną aleją lipową, gdzie dotrzemy po przebyciu około 3 km. Tu możemy zachwycać się okazałym pałacem z pięknym parkiem. Pałac wybudowali Goltzowie w latach 60 -tych XIX wieku. Od tego momentu była to rezydencja rodowa. Kartusze rodowe na frontonie pałacu wskazują, że niewątpliwie był to ród magnacki. Po II wojnie światowej pałac wykorzystywany był jako ośrodek kolonijny. W latach 90-tych naszego stulecia pałac został wyremontowany i obecnie znajduje się tam Dom Pomocy Społecznej. Park krajobrazowy z pałacem zajmuje teren o powierzchni 6 ha. Od strony południowej zachował się łukowaty podjazd przy którym rośnie magnolia japońska, jej wysokość wynosi 7 m, a rozpiętość korony - 5 m. W parku rośnie około 500 drzew w wieku od 100 do 150 lat. Drzewostan budują: świerk pospolity, kasztanowiec, wiąz polny, klon, jawor, daglezja zielona i inne. Znajdziemy tam również wspaniały okaz buka zwyczajnego odmiany czerwonolistnej o średnicy pnia 1,3 m, obwodzie 400 cm i wysokości 27 m. Opuszczamy dziedziniec pałacowy i docieramy do pięknej alei lipowo - kasztanowej, która ciągnie się przez około 800 metrów w kierunku południowym ku lasowi. Docierając do odnowionej rębni gniazdowej, w której usytuowana jest ogrodzona uprawa. Zakładana ona jest w celu wprowadzenia z wyprzedzeniem czasowym gatunków liściastych na bogatych terenach boru mieszanego świeżego. Udział gatunków liściastych przy tego typu rębni wynosi około 30 % drzewostanu. Gatunkami wprowadzanymi są dąb i buk, a średnia powierzchnia gniazda wynosi około 15 arów. "Gniazda" takie po osiągnięciu około 1,5 m do 2 m w czasie około 15 lat zostają odsłonięte, ponieważ wycina się drzewostan iglasty osłaniający. Powierzchnię odnawia się gatunkami iglastymi.
Opuszczamy rębnię i udajemy się na południowy - wschód, napotykamy głaz narzutowy przywleczony przez lodowce. Świadczą o tym rysy, które powstały w wyniku tarcia o skały w czasie transportu. Jego obwód wynosi 1000 cm, wysokość 160 cm. Następnie podążając drogą leśną udajemy się do najwyższego punktu naszej gminy. Jest to wzniesienie o wysokości 176,2 m n.p.m. W 1994 roku została wybudowana tam drewniana wieża Zrobiona jest z drzewa modrzewiowego, jej wysokość wynosi 32 m. Wykorzystywana jest jako naziemny punkt obserwacyjny w ochronie przeciwpożarowej lasów. W pogodny dzień stojąc na jej szczycie można zobaczyć widnokrąg w odległości 30 - 35 km. W pobliżu wieży znajduje się parking z ławeczkami oraz wydzielone miejsce na ognisko. Można tu odpocząć, rozpalić ognisko i posilić się. Opuszczamy wieżę obserwacyjną i leśną ścieżką udajemy się dalej. Zatrzymujemy się w lesie mieszanym, w drzewostanie dominuje buk pospolity. Miejsce to upodobały sobie jenoty - mieszkańcy tego lasu. Trudno spotkać to zwierzę, pędzi ono zdecydowanie skryty tryb życia i jest zwierzęciem zmierzchowo - nocnym. Natomiast można zobaczyć nory - jest ich tu bardzo wiele - które kopie sam lub też zajmuje norę innego ssaka np. lisa. Jenot należy do rodziny psowatych, a jego długość waha się od 50 do 80 cm. Masa ciała od 4 do 10 kg. Przemieszczamy się leśną ścieżką, opuszczamy las sosnowy docierając do bitej drogi Dołganów - Krzecko. Po przebyciu około 2,5 km drogą w kierunku zachodnim docieramy do miejscowości Krzecko, gdzie kierując się znakami po skręceniu w lewo i przebyciu odcinka 200 m dotrzemy do hydrobotanicznej oczyszczalni. Jest to rzadko spotykana oczyszczalnia ścieków w systemach ze strefą korzeniową roślin bagiennych wybudowana w 1996 r. . W tego typu oczyszczalniach wykorzystuje się zdolność gruntu i roślin ekosystemu bagiennego (trzcina, pałka wodna, wiklina) do zatrzymania zanieczyszczeń występujących w ściekach.
DPS mieszczący się w pałacu dysponuje miejscami noclegowymi z wyżywieniem, z których mogą skorzystać nasi turyści, ewentualnie szosą możemy wrócić do Sławoborza. Jeśli jednak mamy ochotę na dalszą wędrówkę, udajemy się w kierunku północnym bitą drogą do miejscowości Sidłowo gdzie dotrzemy po przebyciu około 3 km. Na zachodnim skraju wsi (brzeg lasu) znajdują się fragmenty nieczynnego cmentarza z połowy XIX wieku, a po przebyciu około 600 metrów w kierunku północnym możemy odpocząć spacerując po krajobrazowym parku z XIX w. Po odpoczynku ruszamy drogą śródpolną w kierunku północnym i po przebyciu około 1 km docieramy do lasu. Następnie udajemy się śródleśną drogą w kierunku wschodnim i po przebyciu około 700 metrów, docieramy do głazu narzutowego leżącego w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Pokrzywnicy. Jest to pełen uroku i okazałości głaz w kształcie serca, porośnięty mchem z bardzo interesującą i tajemniczą rysą (obwód 11 m, szerokość 5 m, wysokość 1,8 m).
Gdy z żalem uznamy, że czas już opuścić to urocze miejsce, wracamy z powrotem tą samą drogą i po przebyciu około 700 m udajemy się śródleśną drogą w kierunku zachodnim. Poruszamy się przez romantyczny, wysoki, iglasty las w bezpośredniej bliskości rzeki Pokrzywnicy. Po przebyciu około 600 m w kierunku zachodnim docieramy do śródleśnej drogi utwardzonej szlaką a po przejechaniu odcinka trasy długości około 1,5 km docieramy do Zalewu Sidłowskiego. Akwen wodny, który widzimy, powstał kilkanaście lat temu przez zalanie wodą nie użytkowanych rolniczo łąk o powierzchni 23,46 ha, natomiast powierzchnia lustra wody wynosi 16 ha. Są tu znakomite warunki do wypoczynku, a szczególnie do wędkowania. Spokojna woda otoczona romantycznym lasem. Widzimy jak po wodzie pływają łabędzie, dzikie kaczki, perkozy i inne ptaki wodne. Jeżeli będziemy cierpliwi możemy zaobserwować zimorodka. Jednak najważniejsze skarby dla wędkarzy Zalew kryje w głębiach swych wód. A są tam wspaniałe okazy karpia, szczupaka, okonia, lina, węgorza i wielu innych gatunków ryb. Gdy już zjedliśmy przyrządzoną na rozpalonym ognisku wcześniej złowioną rybkę, posiadając namiot możemy zostać na noc. Jeśli nie, udajmy się drogą wzdłuż Zalewu, docierając do szosy i kierując się na zachód. Po przebyciu około 1 km, docieramy do Sławoborza gdzie warto zwiedzić piękny kościół wybudowany w 1846 r i młyn wodny również z 1846 roku. Jeżeli jesteśmy spoza gminy Sławoborze, możemy posilić się w jednym z dwóch pubów i przenocować w Zakładzie Szkolno - Wychowawczym mieszczącym się przy ul. Lepińskiej.
SZEROKIEJ DROGI
Pomniki Przyrody
- buk zwyczajny odmiana czerwonolistna, obwód 400 cm, wysokość 27 m znajdujący się w parku zabytkowym w miejscowości Krzecko,
- głaz narzutowy obwód 10 m, wysokość 1,6 m, długość 3,5 m, szerokość 2,8 m porośnięty mchem i porostami - Nadleśnictwo Świdwin oddz. 88 f, Krzecko,
- głaz narzutowy obwód 14,2 m, wysokość 1,8 m, długość 4,2 m, szerokość 4,1 m - Nadleśnictwo Świdwin, oddz. 69 f, Podwilcze,
- głaz narzutowy obwód 11,1 m, wysokość 1,7 m, długość 3,4 m, szerokość 3,1 m - Nadleśnictwo Świdwin, oddz. 32 c, 200 m od leśniczówki w Zagrodach,
- dąb szypułkowy obwód 425 cm, wysokość 36 m, dz. nr 69 Jastrzębniki,
- dąb szypułkowy obwód 430 cm, wysokość 36 m, dz. nr 69 Jastrzębniki,
- dąb szypułkowy obwód 670 cm, wysokość 32 m, dz. nr 181/3 Ciechnowo,
- dąb szypułkowy obwód 380 cm, wysokość 35 m, dz. nr 1/8 Sobiemirowo,
- dąb szypułkowy obwód 550 cm, wysokość 37 m, dz. nr 68/7 Słowieńsko,
- dąb szypułkowy obwód 420 cm, wysokość 33 m, dz. nr 161 Powalice,
- dąb szypułkowy obwód 510 cm, wysokość 30 m, dz. nr 4a Leśniczówka Krzecko.
Starodrzew w parkach podworskich
Krzecko - park zabytkowy
Drzewostan : aleje kasztanowe, lipy, świerki, magnolie, choiny kanadyjskie
Drzewa o szczególnych rozmiarach :
- buk pospolity odmiana purpurowa obwód 310 cm,
- wiąz szypułkowy obwód 330 cm,
- dwie lipy drobnolistne obwód 320 i 335 cm,
Głaz przy drodze do Kłodzina, na skraju lasu obwód 8,2 m, wysokość 60 cm.
Rokosowo - park krajobrazowy z czterorzędną aleją lipową
Drzewostan: klony, brzozy, wiązy, aleja grabowa,
Drzewa o szczególnych rozmiarach:
- trzy klony, jawory obwód 320 - 350 cm,
- wiąz szypułkowy obwód 325 cm,
- dąb szypułkowy obwód 400 cm.
Rzeka Pokrzywnica
Pokrzywnica, wraz ze swym mało znanym prawym dopływem Ponik są najpiękniejszymi małymi dopływami Parsęty. Pokrzywnica, lewy dopływ Parsęty, wypływa z małego jeziorka w pobliżu wsi Rybitwy, w okolicach Świdwina, a wpada do Parsęty w odległości około 4 km w górę rzeki od Karlina.
Całkowita długość rzeki - 27 km, a powierzchnia dorzecza - 172 km2, średni spadek rzeki wynosi 2o/00.
W górnym biegu jest to bardzo wąska i uregulowana rzeczka. Dopiero w rejonie Sławoborza rzeczkę zasilają dwa małe dopływy i rowy melioracyjne, nieco ją poszerzając i pogłębiając. Powyżej Sławoborza rzeczka wpływa w duży kompleks leśny i przeistacza się w piękną, typowo pstrągową rzekę. Prąd staje się szybszy, dno piaszczyste żwirowate, a miejscami kamieniste. Woda w rzece bardzo czysta i chłodna. Brzegi porastają olchy, a w głębi lasu różne drzewa mieszane - zarówno liściaste jak i iglaste. W nurcie rzeki leżą liczne powalone drzewa i duże głazy, stanowiące doskonałe kryjówki dla ryb. Głębokość rzeki do ujścia dopływu Ponik jest niewielka, można prawie wszędzie brodzić. Tylko w niektórych zakolach i pod karpami drzew są większe zagłębienia. Pokrzywnica słynie z licznych doskonałych tarlisk troci i pstrąga potokowego. Na długich odcinkach rzeki dno jej wyłożone jest grubym żwirem i kamieniami. Miejscowe duże spadki, silny prąd krystalicznie czystej wody, stwarzają idealne warunki do rozwoju ikry ryb łososiowatych. Na tarliskach tych, corocznie odbywa tarło troć z rzeki Parsęty. Niestety, kłusownictwo rybne, zwłaszcza w okresie wędrówki troci na tarło jest tu nagminne. Najpiękniejszy odcinek Pokrzywnicy, to jej bieg środkowy, śródleśny. Zwłaszcza od połączenia się z potokiem Ponik, rzeka jest prześliczna i dziewicza. Kilkadziesiąt metrów poniżej ujścia potoku rzeka pędzi z hukiem pod wysokim mostem kolejowym. Dalej jeszcze przez około 2 km płynie przez pierwotny las i jest nieuregulowana. Prąd zmienny, miejscami bardzo szybki, głębokość rzeki zróżnicowana. Brzegi miejscami zabagnione, a tam gdzie rzeka wrzyna się głęboko w teren brzegi są twardsze. Pod koniec odcinka leśnego rzeka meandruje i ma kilka głębszych dołów w zakolach. Następnie wypływa na dzikie łąki, gdzie widoczne są ślady starej regulacji rzeki. Ale i tu jest bardzo ciekawa. Spotykamy kilka kolejnych zakrętów i przewężeń o szalonym, szybkim prądzie.
Z prawej strony wpada mały potok, na którym dawniej były wybudowane małe stawy - obecnie zrujnowane. Stopniowo las oddala się od brzegów i widoczny jest już tylko po lewej stronie rzeki.
Za wsią Garnki, rzeka jest nadal uregulowana i płynie przez moczary porośnięte dziką łąką i trzciną. Wpada do Parsęty około 3 km za wsią Garnki.
Brzegi są na ogół bardzo bagniste i porośnięte drzewami i krzakami. Dno przeważnie piaszczyste, żwirowate miejscami bagniste. Woda czysta dobrze natleniona.
Ichtiofauna Pokrzywnicy, to głównie pstrągi potokowe, rzadziej tęczowe, lipień, troć (w okresie wędrówki), miętus, trafia się też szczupak. W dolnym biegu występują również ryby białe. Najlepszy okres połowu na łowisku - wiosną od kwietnia do końca lata.
Zalecane metody połowu: odcinek górny i środkowy - spinning, odcinek dolny - spinning i sztuczna mucha.
Taktyka połowów w górę rzeki pod prąd.
Dorzecze zaliczone do wód krainy pstrąga i lipienia, obowiązują przynęty sztuczne oraz zakaz wędkowania przy użyciu spinningu od 01.09. do 31.01. Wody KPiL PZW Koszalin.
Dojazd na łowisko: drogą główną ze Sławoborza w kierunku na Białogard, za wsią Sidłowo po przekroczeniu mostków potoku Ponik, jedziemy jeszcze kilkaset metrów dalej po czym skręcamy w lewo w bitą leśną drogę, wiodącą do dwóch zakładów pozyskiwania kruszywa i dojeżdżamy w rejon połączenia Pokrzywnicy z potokiem Ponik, około 5 km od głównej drogi.
Jezioro Leśne
Jest to niewielkie jezioro położone 4 km od Sławoborza. Dojazd może być utrudniony. Jadąc drogą od strony Kołobrzegu lub Koszalina w Sławoborzu skręcamy przed stadionem piłkarskim w lewo. Kierujemy się w stronę Domacyna. Po przejechaniu około 3 km skręcamy w lewo i jedziemy leśną drogą około kilometra. Dojeżdżamy do jeziora Leśnego. Jest to naturalne pięknie położone jeziorko o powierzchni 4 ha. Otoczone jest ze wszystkich stron lasem. Brzegi są podmokłe i dostęp do wody częściowo jest utrudniony. Roślinność porastająca zbiornik to trzcina, sitowie, pałka wodna i grążele. Jeżeli będziemy uważnie szukać to możemy znaleźć rzadką małą drapieżną roślinę - rosiczkę. Warto się natrudzić gdyż jest ona bardzo rzadka i prawnie chroniona. Głębokość waha się od 1,5 do 6 m. Jezioro to słynie z potężnych karpi. Nie jest ich może dużo, ale ich wielkość może budzić podziw. Uważam, że pływa tu karp na rekord Polski. Na tym zbiorniku z powodzeniem wędkował Przemysław Mroczek. W swojej książce ?Karp? umieścił wiele zdjęć z tego zbiornika. Nawet na okładce widzimy go z karpiem z jeziora Leśnego. Aby złowić tu tą piękną rybkę trzeba mieć dużo czasu i cierpliwości. Znam karpiarzy, którzy cały sezon wędkują na tym zbiorniku i nie mają efektów. Można jednak mieć branie i je wykorzystać, a łupem może paść rybka o wadze ponad 20 kg. Zgłaszane były już takie wielkie karpie. Karpie łowimy głównie na kulki proteinowe i kukurydzę. Jakie kulki i jakie zapachy zastosować to jest już wybór i upodobanie samego karpiarza. Zbiornik został ostatnio zarybiony kroczkiem karpia i trafia się już młodzież o ciężarze 2 kg. Oprócz karpi w tym jeziorze występuje piękny węgorz. Jest to zbiornik nie odpływowy a więc węgorze nie spływają do morza. Trafiają się okazy 2 - 3 kilogramowe. W jeziorze rybostan uzupełniają liny, płocie, karasie, a z drapieżników piękne okonie i szczupaki. Polecam to jezioro ludziom, którzy mają bardzo dużo czasu, cierpliwości i chcą złowić piękne okazy.
Zalew Sidłowo
Powstał on po zalaniu w 1983 roku nie użytkowanych rolniczo łąk. Dojazd jest stosunkowo prosty. Należy skręcić w Sławoborzu w drogę prowadzącą do Białogardu. Po przejechaniu 2 km po prawej stronie mamy stawy hodowlane, a my skręcamy w lewo i naszym oczom ukazuje się Zalew. Zbiornik ten podzielony jest na dwie części. Ma on powierzchnię 23,46 ha, a lustro wody w zależności od stanu około 17 ha. Pierwsza część zbiornika jest dosyć płytka o średniej głębokości około 1 m. Jest ona zamulona. Odgradza ją od drugiej części zbiornika tama. Obie części łączą się szerokim na 3 metry przesmykiem. Główna część jest głębsza (w najgłębszym miejscu około 3 m). Dno zbiornika jest żwirowo-muliste. Miejscami dno jest bardzo zamulone. Na zalewie znajdują się dwie wyspy. Jedna jest porośnięta lasem, a jej powierzchnia wynosi 0,3 ha. Druga jest mniejsza, zalana wodą, porośnięta roślinnością wynurzoną jak i zanurzoną. Zalew otoczony jest ze wszystkich stron lasami. Oddalony jest on od wody o około 10 m. Prawie całe jezioro otoczone jest roślinnością wynurzoną. Występują tu trzciny i pałki wodne. Jest jednak wiele luk w roślinności co umożliwia bezproblemowe połowy. Z roślinności zanurzonej dominuje moczarka. Na zbiorniku nie ma pomostów. Koło "Liścień", które opiekuje się tą woda podjęło uchwałę o zakazie budowy ich, gdyż prawie w każdym miejscu połów z brzegu jest możliwy. Rozwalające pomosty nie straszą tak jak na niektórych innych zbiornikach. Moim zdaniem była to trafna decyzja. Zakaz jest także pływania środkami pływającymi. Również nie wolno wypływać w celu zanęcenia lub wywiezienia zestawów. Wędkarze radzą sobie w ten sposób, że w spodniobutach wchodzą jak najdalej do wody i wtedy nęcą bądź zarzucają zestawy. Zalew zakończony jest dużą tamą. Przez jezioro przepływa wartki strumień, co powoduje że woda jest natleniona, a temperatura na środku zbiornika nawet latem jest stosunkowo niska. Przy brzegach woda dosyć szybko się nagrzewa. Nigdy jednak nawet zimą ani latem nie wystąpiła przyducha. W 2000 roku Polski Klub Karpiowy rozegrał na tym zbiorniku mistrzostwa. Nie złowiono żadnej ryby, gdyż rozwinęły się olbrzymie ilości glonów co spowodowało całkowity zanik żerowania ryb. Zakwit ten wyeliminował Zalew z połowu na ponad miesiąc. Co roku odbywają się tu maratony karpiowe. Skutek ich jest różny. Czasami padają ładne rybki, a czasem nic nie jest złowione.
Wschodnia część zbiornika jest płytsza. Po tej tronie około 70 m od brzegu ciągnie się pas podwodnych górek. Pierwsza jest widoczna gdyż porastają trzcina i inna roślinność. Po jej prawej stronie kilka metrów dalej jest druga. Ciągnie się ona na odcinku 30 metrów. Głębokość wynosi 70 cm. Na prawo jest głębiej o około metr i dalej jest następna górka, która ciągnie się około 50 m. Głębokość wynosi w tym miejscu około 1 m.
Zachodnia część zbiornika jest głębsza. Głębokość waha się od 2 do 2,5 metra. Przez środek jeziora biegnie koryto rzeczki. Jest ono teraz zamulone i różnica głębokości jest niewielka.
Rybostan jeziora jest zróżnicowany. Występują tu karpie, liny, karasie złociste, płocie, węgorze, okonie i szczupaki.
Przez wiele lat nikt nie zarybiał tej wody karpiem. Jednak od 3 lat PZW systematycznie jesienią wpuszcza co roku około 1000 kroczka karpi. Już w tym roku trafiają się karpiki 2 i 3 kilogramowe. Mamy nadzieję, że za kilka lat populacja dużego karpia zostanie odbudowana. Najczęściej trafiają się karpie 7 - 8 kg. Są i takie ponad 10 kg, a największe mają około 15 kg. Najlepszy czas na karpie w Zalewie to wiosna. Woda szybko się nagrzewa na płyciznach i karp zaczyna intensywnie żerować. Najłatwiej go wtedy złowić. Latem karpie stają się bardziej ostrożne odpływają od brzegów i trudno je ściągnąć bliżej.
Nie słyszałem o jeziorze, w którym była by taka ilość lina. Jest on rybą dominującą w Zalewie Sidłowo. Łowi się tu okazy od 0,5 do 3,5 kg. W Zalewie pływa również wiele szczupaków i okoni. Łowimy je głównie na spinning brodząc. Bardzo dobrze sprawdzają się spodniobuty. Dzięki nim możemy dotrzeć w niedostępne miejsca z brzegu. Szczupaki łowimy głównie na kopyta jak i na różne rodzaje wahadłówek. Naszą zdobyczą będą szczupaki o masie około 1 - 3 kg. Trafiają się jednak sztuki 8 - 10 kg. Tych drapieżników jest sporo i jeżeli trafi się na dobry dzień to można mieć kilka ładnych brań. Okonie łowi się głównie na małe gumki i obrotówki. Można często zaobserwować żerowanie na powierzchni dużych stad tej pięknej rybki. Wystarczy wtedy obrzucać stado i możemy dowoli nałowić się pięknych garbusów.
Dużym zagrożeniem dla Zalewu Sidłowo jest kłusownictwo. Zdarza się, że kłusownicy stawiają siatki. Głównie wczesną wiosną i późną jesienią, gdyż wtedy mało jest wędkarzy. W innych porach nie mają szans gdyż zawsze ktoś jest nad wodą.